Deli gibi canım sıkılıyor..! Öyle böyle değil ama.. içim sıkılıyor..!
Sanki göğüs kafesimde biri oturuyor, ya da biri sımsıkı sarılmış nefes alamıyorum, ya da biri işkence için çelik korse giydirmiş boğuluyorum!
Zaman her şeyin ilacı ya, hadi o zaman iyileştirsin beni. Günler haftalar geçti hani ne oldu, neden iyileşmiyorum? Daha kaç hafta geçmesi lazım biri bana söyleyebilir mi? Mesela yedi hafta sonra tamamen geçecek deseler haa tamam o zaman boşuna acele etmeyeyim ben derim, başlarım bir takvimi işaretlemeye, gün sayarım ve biter gider. Bir sabah uyanırım aa yedi hafta geçmiş içim acımıyor!!! Wuhuuuuu!!!!
Şimdi bu öyle bir evre ki, etrafta olanı biteni algılayamıyorum. Filmlerde kliplerde olur ya, ben ortada berrak halde, etrafım blur, bulanık hareket eden bir sürü şey.. Her şey herkes yavaşladı sanki inadına, zaman geçmiyor.. Herkesin bir işi var bu ara, ölümüne yalnızım sayelerinde. Zaten işleri olmasa da ben evden çıkmıyorum ki, kendimi mağarama kapadım resmen. Hafta sonunun gelmesini dört gözle bekleyen bir insanım, gören de çılgın planı var sanır, tek yaptığım cuma akşamı iş dönüşü eve girmek ve pazartesi sabahı işe gitmek için evden çıkmak.
İyiyim ama ben yaa, çok iyiyim...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder