Bi Yerden Başlamak Gerek!!

Bir kadının en güzel yaşları 30'lu yaşlar derler. Ben otuz yaşıma çok keyifli giremedim.. Ama her yeni gün iyileştiğimi fark ettim. Yaşadığım her olaydan karşılaştığım her kötülükten bir şey öğrendim.. Ders aldım .. Ve bir kere daha anladım ki ben çok güçlü bir kadınım!

Son bir yılda verdiğim mücadele, hayatımı sıfırdan inşa etmek vs beni çok yormuştu. Hatta zaman zaman daha fazla mücadele edemeyeceğimi hissedip pes etme noktasına gelmiştim. Sabaha karşı, uyuyamadığım gecelerde, hıçkırarak ağladığımı "dayanamıyorum!" diye haykırdığımı hatırlarım :((((


Sonra bir gün -hiç keyif alamadığım ve sevemediğim sevgililer günü olayının tekrarlandığı bir gün- çok eski bir arkadaşımla buluşma fırsatım oldu.. ve ben öldü sandığım kalbimin atışını tekrar duyar oldum :)) aşık oldum.! duygular konuşulmadan aktı gitti ve bana geri geldi.. hayat tekrar bayram oldu :)

Tabii ki hayat toz pembe değildi.. Yıllar önce unuttuğum aşk-flört-kıskançlık-romantizm kavramları bünyemde sarsıntıya yol açtı.. Hele bir de sevdiceğin farklı bir şehirdeyse bu işler daha da zor oluyormuş, anladım :(((

Bu gidiş gidiş değildi, tekrar eski buhranlı günlerime döndüm hem de daha dipteyim bu sefer..böylesini yaşamadım..noluyordu bana.?? Kabuslar geri geldi, uyku buna alınıp beni terketti.. hayattan zevk almak bir yana, rutin işlerimi yapamaz oldum. Sabah kalkamamalar işe sürünerek ağlayarak gitmeler.. daha neler neler..

 

Birkaç gün önce hayat bir an durdu sanki.. Şehir durdu,sustu,beni bekliyor sanki.. "Bana mı seslendiniz? Pardon, beni mi bekliyorsunuz? Neler oluyor?!? "

Sessizlik....

Nerdeyse 32  yaşındasın, belki otuz yazın otuz kışın daha var kalan, seni bekleyen.. Ne yapmak istersin bu 30 yılda? Evden çıkmayarak, haline ağlayarak yaşlanmış, yalnız bir kedili kadın mı olmak istiyorsun? Herkesin seni üzmesine izin vererek, hayatındaki herkese gereğinden fazla değer verip karşılığını bulamayarak yaşadığın  hayal kırıklıklarını yüzüne çizgiler olarak eklemeye devam mı etmek istiyorsun?

Hayır.. Hayır hem de aslaa!!

İşte o an yeniden başladım hayata.. Her anı dolu dolu yaşamaya söz verdim.. Yıllardır kurtulamadığım ertelemelerimden üşengeçliklerimden vazgeçtim bir anda. Yeter! Beni kıskacına alan bu ağırlık her neyse gitmeli artık ve ben bununla mücadele etmek için kendimi her zamankinden güçlü hissediyorum...

İşte bu mücadeleyi an an yazmak istiyorum şu an! Kendimi karşıdan görebilmek, neler yapabildiğimi daha sonra okuyabilmek istiyorum..

Şu an en güzel an .. :)))
Gerisi boş!

Sevgiler..